Dim Meat Trees: August 2009

Thursday, August 27, 2009

Καπνός και λέξεις / Smoke and Words

Κάποιο μουντό απόγευμα που δεν είχε κάτι άλλο να κάνει, αποφάσισε να καταγράψει όλες τις μάρκες τσιγάρων που είχε καπνίσει μέχρι τότε. Πρώτα θυμήθηκε τα Astor: μαλακό κεραμιδί πακέτο μ' ένα θλιμμένο ευγενή με λευκή περούκα στην αριστερή πάνω τσέπη τού νεανικού στρατιωτικού του τζάκετ. Λίγο μετά το σχόλασμα άφηνες το αναμμένο τσιγάρο στην άκρη του μπιλιάρδου με την καύτρα προς τα έξω ενώ υπολόγιζες με ύφος Πωλ Νιούμαν την τέλεια καραμπόλα που ποτέ δεν έβγαινε: τζίφος. Και ο καλύτερός του φίλος τότε, βράδυ στο κατάστρωμα του πλοίου, δεν δέχτηκε να πουλήσει ένα πακέτο από την κούτα του σε δυο κοπέλες που δεν είχαν προλάβει φαίνεται να εφοδιαστούν για το ταξίδι. "Δεν με συμφέρει" τους είχε πει ξερά... Τώρα του φαινόταν κωμικό. Και τα Marlboro από το εξωτερικό με βαρύ καουμπόικο καπνό και φίλτρα που μύριζαν σαν ούζο, ό,τι πρέπει για να κερνάς στις μονοήμερες εκδρομές επιλεγμένους άτακτους συμμαθητές σου. Μετά τα Άσσος άφιλτρα που ταίριαζαν στα μακριά μαλλιά: πικρίλα και κομματάκια ξανθού καπνού στην άκρη της γλώσσας. Πολλές φορές πριν τ' ανάψει τα χτύπαγε κοφτά στη λευκή χαρτονένια κασετίνα κι από τις δυο τους άκρες, μια κίνηση που είχε αντιγράψει από κάποιον παλιό γόη της οθόνης: εκείνος ίσως ήξερε γιατί το έκανε αυτό... Και ένα καλοκαίρι σε νησί τού είχαν μιλήσει γαλλικά γιατί κάπνιζε Gauloises, άφιλτρα φυσικά στο μικρό γαλάζιο πακέτο. (Η συρταρωτή σκούρα μπλε κασετίνα των Gitanes με τη μυστηριώδη χορεύτρια τον γοήτευε περισσότερο από τη γαλατική περικεφαλαία, η γυναίκα όμως αποδείχτηκε υπερβολικά σκληρή, σαν την ξανθή ανώνυμη femme fatale των Sante που τον άφησε αδιάφορη να πνίγεται στο βήχα...). Camel άφιλτρα, Hellas Special, το κρύο κάψιμο των Salem... Και Players. Ένα δωμάτιο πνιγμένο στον καπνό σε γερμανική βουβή ταινία, οι εύθραυστες ηθοποιοί να ρουφούν ηδονικά τις λεπτές κοκάλινες και ασημένιες πίπες τους με βαριά ανατολίτικα τσιγάρα και να τις ανεμίζουν με χαριτωμένες διακοπτόμενες κινήσεις για να υπογραμμίσουν λέξεις που δεν ακούστηκαν ποτέ... Ένιωσε τις σκέψεις του να διαλύονται σαν τον καπνό, τις αναμνήσεις να θολώνουν. Άναψε ένα ακόμα τσιγάρο.

---

One dull afternoon when he had nothing else to do, he decided to record all the cigarette brands he had smoked up to then. At first he remembered Astors: dark red soft pack with a sad white-wigged nobleman in the left upper pocket of his military-style jacket. Shortly after school you'd place the cigarette on the edge of the billiards table with the lighted end outside while planning just like Paul Newman the perfect shot which would never come out: missed again! And his best friend at the time, at night on the boat's deck, refused to sell a pack from his carton to two girls who didn't seem to have the time to make provisions for the voyage. “I get nothing out of this,” his friend had told them drily... Now it seemed comical to him. And Marlboros from abroad with strong, cowboy tobacco and filters that smelled like ouzo, just the thing you needed for to treat selected naughty schoolmates at single day excursions. Then Assos non filters that went well with long hair: bitter lips and tiny pieces of blonde tobacco at the tip of the tongue. Very often before lighting up he would tap them sharply on the white cardboard pack from both ends, a charade he had copied from some bygone heartbreaker of the big screen; he perhaps had known why he did this... And, on a summer in one of the islands, a girl addressed him in French because he was smoking Gauloises, non filters of course in the small blue pack. (The Gitanes dark blue drawer pack with the mysterious dancer had more charm for him than the Gaulish helmet, but the dancer turned out to be too tough, just like the blonde anonymous femme fatale of Santé who left him indifferently to choke from coughing...) Camel non filters, Hellas Special, the cold burn of Salems... And Players.

A room full of smoke in a German silent movie, the fragile actresses smoking voluptuously their strong eastern cigarettes on thin cigarette holders from bone and silver, waving them with charming intermittent gestures to underline words that were never heard... He felt his thoughts dispersing like smoke, his memories clouding. He lit another cigarette.

Thursday, August 13, 2009

Το ρολόι στον τοίχο

Το τετράγωνο μεταλλικό ρολόι στον τοίχο ήταν το γαμήλιο δώρο του σ' έναν παλιό, καλό φίλο... Φυσικά δεν είχε παρευρεθεί στην τελετή εκείνη και δυο χρόνια και τρεις ματαιωμένες συναντήσεις μετά το έβγαλε από το σεμνά αμπαλαρισμένο του κουτί και το κρέμασε εκεί, να στολίζει χρηστικά και καταχρηστικά το σαλόνι του: ναι, άλλη μια υποχρέωση που δεν έφερε ποτέ εις πέρας... Σήμερα όμως ήταν ο δικός του γάμος και το ρολόι στον τοίχο έδειχνε ακριβώς σε μια ώρα! Δεν χρειάστηκε να κοιτάξει στον αριστερό του καρπό για να βεβαιωθεί, το τετράγωνο ρολόι είχε πάντα δίκιο και αυτός ήταν τυπικά έτοιμος. Και η Έφη άραγε; Κανείς φίλος ή συγγενής δεν θα εμφανιζόταν, ο γάμος ήταν κλειστός. Εμείς οι δυο. Το χέρι που κρατούσε το σβηστό τσιγάρο όμως έτρεμε. Επτά χρόνια. Σε μια ώρα. Μήπως το ρολόι στον τοίχο τελικά σταμάτησε; Δυσκολο να πεις με μια ματιά χωρίς δείκτη δευτερολέπτων... Ξαφνικά όλες οι έγνοιες της τελετής μεταμορφώθηκαν στην εικόνα ενός και μόνο κίτρινου τριαντάφυλλου που θα έδειχνε τις προθέσεις του: η Έφη δεν θα το παρεξηγούσε και ίσως να της άρεσε ακόμα. Αμέσως ένιωσε πολύ καλύτερα και άναψε το τσιγάρο.
Πριν βγει σχεδόν μια ώρα μετά, κοιτάχτηκε στον ολόσωμο ξύλινο οβάλ καθρέφτη, ενθύμιο κάποιας ανέμελης Κυριακάτικης βόλτας στα παλαιοπωλεία. Το παντελόνι τού φάνηκε υπερβολικά φαρδύ στη μέση, και περιέργως ήταν. Ευτυχώς την ατέλεια έκρυβε κουμπωμένο το ασορτί σακάκι. "Ελπίζω να μη φανεί της Έφης πως ντύθηκα σαν γαμπρός στο πρώτο μας ραντεβού" σκέφτηκε.